“Görmezden geldiğimiz, önemsemediğimiz ve bastırdığımız yalnızca kişiliklerimizin "gölge" tarafı değildir. Olumlu yanlarımıza da aynı şeyi yapabiliriz.”

 

İçimizdeki aydınlık ve gölgenin sarmalı Mona Lisa’nın sırrına erilemeyen tebessümü gibi yayılır hayatımıza, bulutlanan ve akıp giden duyguları da sürükleyerek.Derler ki Leonardo Da Vinci, Mona Lisa’yı resmederken “Sfumato” tekniğini kullanmıştır. İtalyanca’da “Sfumato” “dumanlı” ve “duman gibi havaya karışıp yok olan” manasına gelmektedir.

 

Mona Lisa’nın esrarı çehresine ustaca nakşedilen ve diğer renklerle bütünleşen gölgelere bağlıdır. Tebessümüne yerleşen ağırbaşlılık mı, ince bir keder mi, umut dolu yahut kurnaz bir beklenti mi, anlayış ve şefkati katmerleyen sevgi mi, saflık mı yoksa ayartan, maskeli bir sükûnet mi her seferinde dumanlanan bu tebessüm bizim ona nasıl baktığımıza ve onu nasıl yorduğumuza göre değişir, tıpkı kendi içimizdeki gölgeleri ağırlayışımız gibi.

 

Bazen çat kapı gelen düşüncesiz bir misafir, bazen bir kucak dolusu armağan getiren nazik bir davetli, bazen de baş belası, iflah olmaz bir konuk gibidir gölgelerimiz… Bazen karşısında savaş meydanındaymış gibi kılıç kuşandığımız, bazen önünde el pençe divan durduğumuz bazen de zorlanmadan tanıklık ettiğimiz ve bize hasret kaldığımız aydınlığımızı vadeden gölgeler, hangi cepheden yaklaşırsak yaklaşalım bir parçamız olan…

 

Başlangıçta onlarla buluşmak ve onları anlamak kolay olmadı. Neyse ki lise yıllarında başlayan ve zamanla derinleşen tutkum “yazmak”, gölge yanlarıma ve hiç bilmediğim alanlara adımlamama vesile olan bir pusuladır hala. Zorlu günlerde, keskin dönemeçlerde, bilinmezliğin içindeyken yahut hayatın açık denizlerine karanlık çöktüğünde varlığından emin olduğum bir sığınak misali ve sağlam, zamana meydan okuyan bir fener gibi aydınlığı taşıyan ve huzur veren bir kıymetli bir armağan ve rehberdir aynı zamanda.

 

Bu armağanı erken yaşlarda sahiplensem de bu konuda kendi tarzımı yakalamak biraz zaman aldı. Bilhassa üniversite yıllarında katıldığım tiyatro grupları, sonrasında Avrupa sinemasına duyduğum derin ilgi ve merakla yazılarım zenginleşti, zenginleştikçe arayışım başkalaştı. Ayrıca çalıştığım farklı eğitim kurumlarında öğrencileri zorlayan sorunlara çözüm bulma isteğiyle İç Çocuk Çalışmaları, Zihin-Beden-Ruh, Değer Duygusu ve Yeterlilik, Rahim Bilgeliği, Yaratım Atölyeleri, Ego, Denge, Archetypal Apothecary ‘Luna’  ile Aydınlık ve Gölge Yanlar, Ways of Compassion,

Dişil Enerji Çalışmaları, Kundalini Yoga Eğitimi, Manyetizma Seminerleri gibi alanlarda yerli ve yabancı uzmanlardan aldığım eğitimler ve katıldığım seminerlerle farklı yönlere de esneyebildim.

 

Takipçisi olduğum Peter A. Levine, Debbie Ford, Carl Gustav Jung ve Brené Brown, Karla Mclaren gibi uzman, araştırmacı ve yazarların çalışmalarını incelemek gölge yanlarımızı derinden ele alıp absürt komediye geçmemde ve bu alanda eserler vermemde etkili oldu.

 

Sanatı ve yazıyı birleştirerek, bu yüzleşmeleri daha sanatsal bir dilde işlemenin gücüne hep inandım. Halen yaratıcı yazarlık yapıyor, setler dışında, okuyuculara hayatlarında gölge yanlara dair farkındalık yaratacak ve onları zarifçe gözlemlemelerine destek olacak içerikler üretiyorum.Benim için yazı, sadece bir ifade biçimi değil; derin bir keşif ve kişisel dönüşüm yolculuğu. Kırılganlığı, sadeliği, içtenliği besleyen bu platformda sizlerin de serüveninize de eşlik etmeyi çok isterim.

 

Umarım karşılaşırız ve bu karşılaşma hepimiz için güzelliklere vesile olur.

 

Sevgiyle,

Leyla